Dublin (Juni 2016)

We zien jullie denken: “Dit is vreemd.” Een verhaal van dit guitige drietal, dat is natuurlijk al weer lang geleden. En wat hééft het lang geduurd! En wat záten jullie hier op te wachten! Vandaar dat wij onze stoute schoentjes maar weer eens aan hebben getrokken om inspiratie op te doen voor een nieuw avontuur. Zitten jullie lekker? Mooi! Want hier komt het. Nou ja, eigenlijk staat het hieronder en hoef je het alleen nog maar te lezen. Joe!

Lieve lezertjes en lezeressen,

Gaaaaaaaaaaaaat ie ff lekker?

Hier wel, want we gingen met een vliegtuig naar Ierland. De captain begon direct te lullen in het Iers met een Spaans accent en het werd overstemd door vliegtuigmotoren, ergo: niet te verstaan. Cabincrew ging lekker zitten en de safety-belt-sign bleef aan net zoals de shit het hele weekend aan bleef.

We landden en gingen naar Ballsbridge Hotel. Dagoberto Junoir was er niet, maar wel een vriendelijke roodharige dame die ons welkom heette. Zij heette Elaine. Hotelkamer prima, klassiek. Tweepersoons bedje waar Joost en Jelle ingingen, want Casper woelt als een jekko. Rosie spraken we in een Argentijns restaurant, want we zijn nogal internationaal. Rosie was een briljante hostess, we kennen haar uit Zuid-Afrika (lees ook: http://jejocasper.reismee.nl/reisverhaal/28997/livingstone-kaapstad/) en het was supergrand haar weer te zien. Het eten was niet groots, maar best lekker en de bierries gleden ook puik naar binnen.

Daarna gingen we de straat op (het was stralend weer in Dublin, behalve ’s nachts, toen was de zon onder) en we gingen naar de rivier staren en we dronken een eerst Guinness. Vele zouden volgen. We ontmoetten Suzanne en we gingen naar en café waar het geluid met recht geLUID was. Leuk schreeuwgesprek gevoerd over God mag weten wat. Toen een uil geknapt en de volgende ochtend vroeg uit de veren. Vroege vogels zijn we ook, met onze uil en onze veren.

Nou goed, wij dus lopend naar Farmer Browns. Een soort rijtjeshuis, maar dan een brunchcafé. Brunch schijnt nogal hip te zijn in Dublin. We tankten even zes flessen water achterover en het werd tijd om brunch te bestellen. Het was te vroeg voor een linner. Heerlijk. Broodjes zalm, eggs benedict, glaasje koffie met een flesje melk ernaast, Goden in Ierland.
Rosie was er ook bij. Ze haalde haar auto, wij nog even hangen op de straathoek, swag en alles. We reden naar Bray en dat was unreal! Het is een prachtig plekje aan de kust met heuvels, groen, weekendvolk, tattoo bobs, soft ijsjes met een stuk chocolade erop (een 99 voor 2 euro), zomerse tafereeltjes, allesssss. Gewandeld (althans wij wandelden, Rosie rende praktisch), gelachen, stenen keilen, voorbijgangers groeten met een inheems ‘hiya’. Echt zo’n locatie die Bob van der Houven fantastisch zou kunnen omschrijven bij Rail Away. Maar sowieso kippenvel allemaal. Oprecht.

Wij terug en Rosie (waarvoor dank, waarvan akte) zette ons af bij de brouwerij van Guinness. Tourtje gedaan, biertje getapt, beetje flirten met Luana, certificaatje in de tas en Bob is je oom. Ow ja, en Guinness gedronken. Soort koffie, maar dan bier. Halve liters zijn sowieso wel een beetje ons ding.
Daarna een stuk gewandeld, we konden de ingang niet vinden dus vooral rondom Trinity College, want muren zijn echt ons ding. En we Net als halve liters. Uiteindelijk fingerfood en halve liters in Ginger Man (Thijssie!) Pub. Heerlijk gezeten, gepraat (want dat doen wij ook, naast ouwehoer’n en zo). Afzakkertje (lees: 0,5 liter) in het hotel en onder de wol. Tukken alsof je leven ervan af hangt. Maar hallo! Wat was het HEET daar zeg! Zweten als een dolle!

Laatste dag (zondag) nog het meest middelmatige ontbijt a raison de 15 euro gegeten. Daarna de tasjes ingepakt en gewandeld door de stad. Trinity College bekeken, epische foto’s gemaakt, lunch bij Hard Rock Café, geen T-shirt gekocht, wel een broek voor Casper en andere kneuterigheden. Toen was het weer tijd om te gaan. Die dingen gebeuren. Het vliegtuig wacht op niemand. Amsterdam was nog ver. Etc.

Nog even spannend of de bus wel ging, dus een taxi gepakt. Kosten nog moeite, de boel de boel. In het vliegtuig was het al jammer dat het voorbij was. Geweldigelachen, gestaagebiert. De tyfuslelijke bloemetjes buiten gezet, af en toe even de penis trekken… de benen strekken (wat erg op elkaar lijkt als je het snel zegt, niet als je het doet).

Tot zover, joedels,

JeJoCasper

Maastricht (mei 2010)

Lieve lezertjes en lezeressen,

gaaaaaaaaaaat ie lekker?! Hier wel!

Jullie zullen wel denken: was die reis niet al lang en breed afgelopen en afgesloten!? Maar nee, JeJoCasper rusten niet, maar zijn altijd op zoek naar leuke locaties. Dit keer ging de tweedaagse/eennachtse reis naar het altijd uit de route liggende Maastricht (Mestreech). Met de 'lonely' van The Netherlands onder de arm vertrokken we bij het krieken van de ochtend van vrijdag 7 mei 2010 richting de stad aan de Maas vanaf de Domstad. De Opel Zafira van de familie Massink was weer onze trouwe Homy die ons van A naar Beter bracht (waarvoor DANK!). Rond de klok van 11:30 uur kwamen wij aan op onze bestemming.

De auto parkeerden we bij de OLV/Oral-V/OnzeLieveVrouwenPlein en HOPPA... de stad in beuken maar. Dat deden we en Je kocht een korte broek, Jo en Casper kochten beide hippe gympen van het merk met de drie strepen. Verder nog wat rondgelopen, een bezoek aan de St Jans, de Onze Lieve Vroweun Basiliek, lunch in de La Place (typisch Mestreech!) en een drankje in de Twee Heeren. Het zuidelijke leventje. Toen weer een stukje rijden naar de Jekerstraat. Daar troffen wij de neef van Casper: Sebastiaan (Sebras voor intimi) en zijn vriendin Kirsten. Wij de matrazzi's uit de auto, bekertjes met snotjes gewoon laten staan en even mingelen met de locals. Drankje in de 043 met ons aller Axel (serieus, die vent weet wel van brassen zeg!) en daarna brasten we 'm regelrecht naar De Larteern voor een spare-rib danwel een vispotje (de grap over het pisvodje kwam nog ter sprake maar daarover alleen meer voor hen die daaraan expliciet en verbaal uitleg blieven en vragen). De rekening en onze fiets terug gevraagd en toen 'zo, die ligt in de natuur' naar de Falstraff (of however je dat schrijft). De jongens (lees: Jo en Casper) waren echter om een uur of elf moe en we liepen gestaag huiswaarts zonder al te veel kapot te brassen. We hadden namelijk onze brasjasjes niet aan, dus ja... hallo... dan is er geen beginnen aan. Nog beetje ouwehoeren en toen plopsaland! het ledikantje in.

De volgende dag een heerlijk ontbijt voorgeschoteld gekregen van Sebras en Kirsten en Je liet nog even zijn parfumflesje in de badkamer kapot vallen op de granieten tegels, maar verder een ochtend zonder kleerscheuren.

In de auto naar Vaals. Hoogste punt aldaar is 327,5 meter hoog. We wisten niet wat we zagen: zo'n heuvel! Nog even bergafwaarts van de Cauberg ook. Patatje mayo met zich op het drielandenpunt en toen maar naar Gorinchem gereden. Jo weer thuis bij paps en mams. Je en Casper knetterhard naar Utrecht geboekt met die bak.

We hebben het goed gehad.

Houd vooral de site in de gaten, want je weet het nooit met ons bravourschopperij. Een kat in het nauw maakt rare sprongen, dus...

V.L.E.K.jes,

JeJoCasper

Kaapstad - Port Elizabeth - Kaapstad

Hallo lieve lezertjes en lezerinnetjes!

Gaat ie lekker? Hier niet! Want het is bijna over! Kaaaak!

Nou ga er maar eens even lekker voor zitten, want voor je staat de hoogstwaarschijnlijk laatste editie van het JeJoCasper Nieuws. Dus pak je zakdoek, borrelnootjes, champagne en alle andere troostende middelen en laat je meevoeren in hoe wij de laatste drie weken beleefd hebben....hebben....ebben....bben....ben...en.....n..... .

De eerste week na de overland trip hebben we in Kaapstad doorgebracht middels slapen, uitrusten, loungen en dat soort 'activiteiten'. Ook hebben we nog wat meer avondjes afscheid genomen van mensen. Een karaokeavond hoort er natuurlijk ook bij en die mocht er dan ook behoorlijk wezen! Je en Jo hebben samen met twee Ierse meiden een bezoekgebracht aan Robben Island, wat indrukwekkend was. Welke indruk dat was moet je maar persoonlijk vragen want om hier nou hele politieke standpunten op te gaan noteren....wat denk je zelf?

In Kaapstad hebben we vrijwel direct een autootje gehuurd om wat vrijer te zijn. Dat autootje was een schitterend mooie (voor Karin en Thijs welbekende), blauwe (of was het paarse) Volkswagen Chico/Citigolf. Een oud model, maar wel gewoon uit 2008. Zie foto's voor meer informatie omtreffende de auto.

Na onze tijd in Kaapstad zeer goed besteed te hebben, zijn we op pad gegaan richting het oosten. Onze eerste stop was Hermanus, wat bekend staat om de walvissen die daar rond deze tijd in de baai zwemmen. Ze zouden vanaf de kust goed te zien zijn, dus wie zijn wij om daar dan géén kijkje te gaan nemen? Uiteindelijk een half uurtje gezeten en 1 walvis gespot, waarna we het voor gezien hielden (wat ook zo was) en richting hostel vertrokken om daar een beetje te hangen.

De volgende dag zijn we naar Oudtshoorn gereden. Daar zouden we wellicht Mandy, Mark en Caitriona weer ontmoeten. Wie? Nou drie lui die ook met de overlandtrip mee waren. Uiteindelijk zouden we ze de volgende dag pas te zien krijgen, na een schitterende rit door een kloof en een bezoekje aan de Cango Caves. Die laatste zijn immense grotten waar we rondgeleid werden en door gaten van 27cm moesten kruipen. Want anders zat er je vast en dat is gewoon niet handig. Dachten wij. 'sAvonds dus Mark, Mandy en Caitriona ontmoet in Knysna en de volgende dag een schitterende hike gemaakt langs het strand en door de bossen.

Doorgereden naar Storms River, alwaar we NIET de grootste brugbungee ter wereld hebben gedaan. Puur budgetmatig. Wel hebben Mark, Mandy, Je en Casper daar gemountainbiked en zijn Caitriona en Jo nog een eind gaan hiken. En dus niet ramblen want dat is slechts een leisurely stroll. De volgende dag moesten Mark en Mandy vlot door om hun vlucht in Johannesburg te kunnen halen en dus zaten wij met Caitriona opgescheept. Geheel vrijwillig want zij is gewoon lachen. Of GOOD CRACK, zoals ze dat in Ierland zeggen.

Wij zijn doorgereden (nu dus met zn vieren in een klein bakkie mét bagage) naar Port Elizabeth. Een vriendelijk stadje waar we een dag of twee vrij weinig hebben uitgevoerd. Doorgereden naar Graaff-Reinet, niet te verwarren met de appels. Die waren er namelijk niet want Graaff-Reinet ligt midden in de woestijn. We hebben in een Nationaal Park aldaar gebraaid met een uitzicht over de valley of desolation.

Zoals het reizigers betaamt zijn we de volgende dag weer op pad gegaan en ditmaal weer naar Oudtshoorn, om de volgende dag door te rijden naar Montagu, waar we heerlijk gelounged hebben in de hot spa. Na Montagu was het tijd voor Stellenbosch, de stad midden in de wijnregio. Je raad het al, we zijn wijn gaan proeven. Bijzonder sfeervol en gezellig! Aan te raden!

Vrijdag zijn we aangekomen in Kaapstad. We hebben nogmaals afscheid genomen van de familie Williams, waar we eerder bij logeerden. Dingetjes afgerond, de TAFELBERG BEKLOMMEN in de recordtijd van 1 uur en 20 minutenen straks worden de tassen gepakt om morgen om een uur of 18 met een Airbusje naar Londen te vliegen en vanuit daar weer naar Nederland.

Het was een briljante trip waar we ongetwijfeld nog lang aan terug gaan denken. We willen iedereen bedanken (zie filmpje) en iedereen die we vergeten te bedanken, voor alle respons en reacties!

Wat is er voor ons dan allemaal veranderd na een periode reizen? Vrij weinig maar we zijn er achter gekomen dat:

- Je Spaans gaat leren
- Jo toch wijn en vis lust
- Casper zijn KFC verslaving onder controle heeft
- Maar Coca-Cola nog wel lastig is
- Zuid-Afrikanen, Ieren en Nieuw-Zeelanders kunnen plempen als een dolle
- Er weinig te missen valt uit Nederland, door Skype en Nu.nl
- Men zeer gemakkelijk spieren afbreekt en toch op gewicht blijft (ra, ra ra?)
- Haren langzamer groeien dan je denkt
- De Jeugd van Tegenwoordig grappig is
- Een Iers accent uit onze monden Schots klinkt
- Vlaams daarentegen geen probleem is
- Typen in dit internetcafé pijn doet.

Het gaat u allen zeer voorspoedig, gegroet en tot snel!

JeJoCasper

Livingstone - Kaapstad

Lieve lezers en lezeressen,

gaat ie lekker? Hier wel!

We zijn momenteel in Kaapstad waar we onderdak hebben gevonden bij de kennissen van Casper. Erg lieve mensen, die ons goed verzorgen d.m.v. ontbijtjes met pikante uitjes op sterk water en een WC zonder deur. Nee, maar even serieus... ze verzorgen ons zeer goed en we zijn blij dat we na een tijd van hoofdzakelijk in tenten tukken en dak boven ons hoofd hebben van degelijk materiaal in plaats van canvas.

Ons laatste verhaal was vanuit Pretoria was eeuwen geleden lijkt, maar het niet is. We zijn vanuit daar naar Jo'burg gegaagn waar we nog een nachtje getukt hebben en daarna moesten we afscheid nemen van Jiri. Tranen met tuiten uiteraard, maar sommige dingen moet je doorstaan in het leven. Jiri ging naar Addis Abeba en wij BAM!... naar Livingstone. Vlotte vlucht trouwens.

Daar aangekomen ontmoetten we onze groep. 6 Aussies (als in: het land, niet de trainingsbroek), 3 Ieren, 2 Britten, 2 NL'ers en een Amerikaanse. Onze begeleiders waren 3 Kenianen, te weten Makori, Agizu aka Simon en Sam. Daar kwamen we te weten hoe de tenten op te zetten, hoe je handen te wassen voor het eten, hoe te slapen in de vriezende kou... kortom: het leven on the road werd ons bijgebracht. In Livingstone de Vic Falls bekeken, nog even een cruise gepikt met gratis drank, dansen/sjansen en toen de truck in richting Botswana.

In Botswana hebben we prachtige dingen gezien. In Chobe National Park hebben we dieren gezien.Gewoon dieren in het algemeen en wilde dieren in het bijzonder. Was tof! Daarnaast hebben we een aantal dagen in de Okavango Delta geslapen, wat een erg bijzonderen ervaring was. We werden als ware het Venetie vervoert in bootjes met staande schipper op de achterkant. Kampvuurtjes, plassen in het wilde, wilde dieren om je tent... aan de orde van de dag daar! Geweldigenoten!

Vervolgens naar enige grensovergangen tussen Namibie - Botswana - Namibie - Botswana kwamen we in Namibie (STEMPELS joh!). Daar bleven we ook 12 dagen die omvlogen als ware het er louter 3. Etosha National Park, bosjesmannen, Sossusvlei, Swakopmund, Fish River Canyon (wat overigens geen Keniaan/'Kenyan' is, maar meer een soort kloof)... en meer. We hebben een groep olifanten gezien die zo groot leek, dat je dacht: Jeetje, dat is wel een fikse groep olifanten... een invasie zou je het haast noemen. Dat je dus zoiets dacht. Daarnaast hebben Je en Jo in Swakopmund lekker gesandboard en verder werd er daar heel wat afgegeten en afgedronken. Zo van: we dronken wat af en we aten wat af zeg! Erg veel lol gehad met onze reisgenoten en onze reisleiders. PLEMPEN! Nee geintje viel wel mee...... uhm... De bush-men waren ook erg bijzondere. Ze hebben monotoon voor ons gezongen, we hebben gevoetbald met de kinderen uit het dorp en we hebben een rondleding gekregen door het bos, maar dan moet je je een net iets ande bos voorstellen dan de Biesbos. Wel tof! In de Sossusvlei hebben we nog wat rondgetippeld en een briljante rondleiding gekregen van Frans. Blote voetjes door de woestijn. Ook nog sanddune 45 beklommen. 2 vingers jongen! Die zaten niet in de neus, want het was een nogal zware beklimming en de zonsopkomst viel ook tegen, maar de 'change of colours' was UNREAL! Niemand begrijpt deze voor ons hilarische uitspraken, maar we komen erop terug wanneer we terug zullen zijn in ons eigen Nederland, O Nederland. Kortom: Namibie... JEETJE MINEETJE wat mooi en leuk.

In Zuid-Afrika zijn we nog naar Cape of Good Hope (Kaap de goede hoop) geweest. Een soort punt dat heel zuid-westelijk ligt op het continent, maar verder was er niet veel loos. Lekker weer, dat wel. De trip was erg gaaf en de mensen die we tegenkwamen waren super! Gisterenavond afscheid genoemen van de meesten met een diner, een pils en een dansje. ' Lol gehad' dekt de lading niet, maar we hebben lol gehad. Niet te typen wat een lol!

Goed, we houden van jullie en we zien uit naar onze thuiskomst, maar we pikken deze weekjes in ZA nog met veel jolijt mee. Reageren op dit doldwaze en tevens informatieve verhaal staat vrij en wordt van harte aanbevolen. Het ga jullie goed en ons ook!

Liefs/knuffels/kussen/schouderkloppen/vlekjes/aaien-over-bollen/anders, namelijk;...

JeJoCasper

PS: we've been quite very basicly around the corner actually mingling with the locals! SAWA SAWA!

Johannesburg - Drakensbergen - Durban - Nelspruit - Kruger Park

Hallo lieve leeskijkluistermensen!

Gaaaat ie lekker? Hier wel!

Er isalweer een hele tijd verstreken sinds ons laatste bericht. Zoveel tijd dat we dachten: 'Tjonge jonge, het wordt tijd!'

Na een prima vluchtje van 8 uur landen we in Johannesburg. Nul geslapen, maar wel hebben we films entv series gekeken. Wat prettig is als je de tijd wil doden. De tijd vond dat niet zo prettig, maar daar hadden wij geen boodschap aan.

In Johannesburg hadden we een aanrader van een hostel opgezocht. Althans, dat zei de Lonely Planet. Misschien is komt het doordat onze reisstandaard wat hoger is geworden door alle ervaring (Poehee!), maar wij vonden het geen aanrader. Onvriendelijk personeel, slechte facilitiesen onduidelijkheid over het huren van een auto. Ja, je leest het goed, we hebben een auto gehuurd. Na een boel onduidelijkheid en2 dagen wachten vertrokken wena 4 Zuid-Afrikaanse dagen dan toch eindelijk met onze Chevrolet Aveo.

We zijn zuidwaarts gaan rijden richting de Drakensbergen. Een prachtige bergeketen met zoals zou blijken een van de mooiste vergezichten die we tot nu toe gezien hebben.We hebben gehiked naar een waterval en naar het Amphitheater zoals dat daar heet. Schitterend en adembenemend. Al ware het alleen al vanwege de klim daarheen. Zucht, steun en zweet. Wat hebben wij het toch zwaar!

Na in de Drakensbergen nog wat genoten te hebben van de natuur, temperatuur en een knapperend braaivuur zijn we verder geknald naar Durban. Een stad aan de kust waar we even een dagje gechilled hebben. Tijdens deze zware toch schiet dat er namelijk nog wel eens bij in. Durban is niet heel bijzonder maar wel aardig. Daar heb je als lezer dus helemaal niks aan, alsjeblieft!

Na Durban kan je niet zo heel ver meer naar het zuiden dus zijn we maar noordwaarts gegaan naar het St. Lucia Wetlands Reserve. Ons eerste wildpark, whoei! Direct in een middag het park doorgereden en neushoorns, buffels en een heleboel verschillende herten gezien. De volgende dag ging Jelle ' Whalewatchen' , wat zoiets betekent als ' Walviskijken'. Daarna mocht ie ook nog gratis mee op nijlpaardtoer, ook hartstikke lachen. Joost en Casper zijn die dagonder valse voorwendselen meegelokt in een heel ander avontuur. Er werd gevraagd of we meegingen krokodillen vangen. ' Maar dan niet vangen maar jullie mogen gewoon kijken jongens'. Dit vonden ze natuurlijk prima. Toen we door de parkranger als 'volunteers' werden aangesproken keken we dus raar op. Maargoed, wij zijn de kwaadste niet en hebben dus onze dag besteed aan het in een moeras vangen, meten, enwegenvan krokodillen. Superspannend, vooral toen er door handiglogistiek werk 4 krokodillen op het veldje lagenen 2 in de poel 5 meter verderop. Allemaal hartstikke veilig, maar wel even dat schadevrij formuliertje tekenen graag.Al metal een zeergeniale dag.

De dag daarna zijn we naar en doorhetHluhlueGame Reserve gereden alwaar we onze ogen openhielden voor olifanten, zebra's,giraffes, wildebeests, nog meer herten, apen, wrattenzwijnen. Uiteindelijk zagen we al die dieren dan ook. Prachtig! Wel was het ontzettend vermoeiend om 8 uur lang geconcentreerd in je autootje te zitten.

Afgelopen zaterdag moesten we in Nelspruit zijn. Dat was de plaats waar Jiri, na enigefinanciele en materiele tegenslag,landde. Hartstikke mooi natuurlijk en knetter gezellig. Eerst nog even een dagje rustig aan gedaan en vervolgens naar het Kruger National Park. Een park ter grootte van Nederland, maar dan speciaal voor dieren. Een fantastische belevenis, maar ook ditmaal erg vermoeiend. Nog bijna aangevallen door een olifant, maar met de kleine schrik vrijgekomen. In het park hebben we olifanten, leeuwen, buffels, zebra's, giraffes (van heeel dichtbij), en nog meer van dat soort beesten gezien. Het verveelt nooit! Behalve die herten, waarschijnlijk de meest ondergewaardeerde dieren in al die parken.

Vandaag zijn we via de Blyderiver canyon teruggereden naar Nelspruit, waarvandaan we ons avontuur voort gaan zetten. Als een dolle. We vullen onze dagen met lol maken, slechte grappen vertellen, backup (!) en biertjes drinken. Want als je HANSA (bier) drinkt weet je zeker dat je HANSA plast. Dus aan pleisters geen gebrek.

De groeten en tot de volgende keer!

JeJoJiCasper

PS: Door virusproblemen zijn de meestefoto's helaas niet beschikbaar, alswel de filmpjes. Dankzij Jiri toch nog wat impressies, waarvoor lof, dank en hulde!

Rosario - Iguazu - Rio - Sao Paolo

Lieve lezers en lezeressen,

gaaaaaaaaaaaaat ie ff lekker!? Hier wel.

Het zit als volgt. We zijn in Sao Paolo momenteel en vanmiddag om 18:00 uur (lokale tijd) vertrekt onze vlucht naar Johannesburg. We hebben daar alledrie erg zin in, maar eerst even een luchtige en vluchtige samenvatting van onze laatste periode in Zuid-Amerika. Check this out, man...

Na Buenos Aires zijn we met de bus naar Rosario gegaan. De geboorteplaats van Che Guevara. Filmpje gekeken over zijn leven, was wel lachen. Ze hadden daar een prachtige rivier en tevens een vlagmonument (waar ooit voor eht eerst de vlag van ARG was geheven). Kippevel! Daar hebben we 2 dagen geslapen en zwaar lopen loungen.

Daarna KABOOM BABY naar Posadas. Niet heel bijzonder, maar wel een uitzicht op Paraguay vanaf ons hostel met louter reggae-muziek. Het was er warm, maar toch gewoon wandelen.

Hoppakideetje, door naar San Ignacio. Daar waren schitterende ruïnes en die hebben we maar bekeken. Lekker touristisch. Fotocamera, fotocamera en een videocamera om de nek en flitsen maar. Wel mooi daar en we hadden een lekker hostel met een zwembad en 2 belgen.

Volgende stop was Iguazu. De watervallen. Eerst naar de Argentijnse zijde geweest. Jelle voelde zich redelijk slapjes, maar toch gewoon gegaan in de stromende regen. De watervallen stroomde overigens ook. Koud! Jelle werd ziek en we moesten noodgedwongen blijven. Even naar de dokter en wat medecijnen en een nacht of 4 later was hij er weer bovenop. Vrij a-relekst om ziek te zijn in het buitenland. Joost en casper hebben zich vermaakt met internetten en internetten en zo.

Daarna Brazilië in. Foz de Iguazu. Rare taal daar joh! Weer naar de watervallen en dit keer was het gewoon goed weer. Weer goed was het ook. Prachtig overzicht over de watervallen, waar je ook kijkt. Nog op de lokale Tv geweest in het hostel en toen kwam de lange rit naar Rio. 24 uur in de bus. Koude kleren jongen! Daar ging het je niet in zitten.

In Rio zaten we eerst in een hostel in Copacabana, maar die was groot en sfeerloos/anoniem. Daar houden wj niet van, nee nee. Dus naar een ander hostel in Botafogo (El Misti!). Erg relekst en een hoop mensen ontmoet zoals: Marie de Paris, 2 mexicanen uit San Francisco (wassup dog!?), een rare Zweed, allemaal Argentijnen die daar werkten. In Rio hebben we mooie dingen gezien. Het Christusbeeld, Sugar Loaf mountain, copacabana beach, ipanema beach, Lapa (feesten joh! Koude kleren!) en meer... erg lachen daar, maar gisteren moesten we toch de bus nemen naar Sao Paolo.

Daar hebben we net een dag geslapen en straks pakken we de taxi naar het vliegveld en HOPPA... boeken met die bak. Naar Zuid-Afrika. Zuid-Amerika was zeer (we mogen wel zeggen zééééér) gaaf, maar hettijd voor iets anders. We get bored easily. Frisse wind! Daar is het dus tijd voor.

Wij spreken jullie over een maand of 2, maar houd de site in de gaten. Elke dag even een fotootje van ons bekijken verrijkt je leven. Goede moed en de borst vooruit! Wij gaan ermee.

Liefs danwel schouderklop danwel kussen danwel groeten danwel vrede,

jEjOcASPER

PS: meer filmpjes en/of fotos volgen hopelijk later

PS2: nee niks

BUENOS AIRES (en Ushuaia)

Hallo lieve lezers en lezeressen,

Gaaaaaaaaaaaat ie ff lekker? Hier wel!

We zitten nu gedrieen in een intercafe in Rosario, maar daar zijn we natuurlijk niet zomaar gekomen. Reizen is afstanden afleggen wordt er wel eens gezegd (wie zei dat toch ooit? Bredero of niet?) en dat hebben we dus gedaan. We beginnen bij Ushuaia, want daar waren we gebleven. We nemen je verder mee in ons avontuur en langzaam... zeer langzaam bereiken we de climax... dus.

We waren in Ushuaia. Sneeuw, ijs voor je kamerdeur, glibberen en glijden geblazen. Zeg maar winter in Nederland, maar dan niet in Nederland. Erg mooi daar in Ushuaia 'Fin del Mundo' wat zoveel betekent als 'het einde van de wereld'. We zijn daar 4 dagen geweest en het was er goed vertoeven. Fijn hostel gevonden en we zaten op de kamer met een Duitse dame, een Franse dame die continue tegen je praatte in het Frans (ca va, tres bien alleen dan gevorderder) en een Engelsman. De eerste 2 dagen hebben we eigenlijk slechts het dorpje verkend. Prachtig gelegen in de bergen van Vuurland. Op de laatste dag zijn Je en Jo wezen wandelen in Tierra del Fuego Parque National met onze Engelse mattie... Ray Spatzchek. Fraai! Lachen en wie kwamen we tegen in de taxi huiswaarts, die Franse vrouw! Gezellig joh! Oui! In Ushuaia kwamen we ook Talia en Anna tegen en dat was ook gezellig. Beetje kaartspelletjes doen en kletsen. Leuke meiden. VISCA BARCA! Daarna nog even een stempel in je paspoort, want dat kan in Ushuaia. Met het vliegtuig naar Buenos Aires.

Leuke vlucht. 3 tussenlandingen, 2 stewardessen, 2 vleugels, 1 vliegtuig en daar waren we dan... Buenos Aires wat zoveel betekent als mooie luchten.

Meteen met de taxi naar het hostel en die was immens! Inhumaan! Onmenselijk groot! Maar wel lekker ontbijt en midden in de stad aan 'Florida' (dat is een straat). Eerste dagen een beetje rondlopen en je verbazen over de breedte van de straten, de hoeveelheid taxi's, de mensen die iets verkopen op straat, tangodansers, de standbeelden, de parken enz. We hebben in BA in totaal 1 keer gekookt en dat is een verblijf van 9 dagen. JA HOOR! Spaghetti, want dat is gewoon lekker.

Na een tijdje hadden we nog afgesproken met Renate en Sanne en dat werd feesten geblazen. PUB CRAWL (als in: wild style!). Wel lachen, voor 60 pesos pizza en bier. En daarnaast nog meer leuke mensen ontmoet, waaronder Katie from Kentucky (FC = football club). Laat thuis, want het feesten begint hier pas om 02:00 uur.

Verhuisd. Van Florida naar de wijk San Telmo. Daar haaden we nog een betrouwbare bron wonen, die ons nuttige tips over de stad kon geven. Vervolgens is dat hostel onze basis geworden voor uitstapjes naar: fietsenverhuurbedrijf, La Boca, Palermo, parken, cafeetjes, restaurantjes (LA CABRERA!, zie filmpje), Talia's danwel Anna's casa, Casa Boquero, marktjes, boekenwinkels, bioscopen (Angels & demons), shopping-malls (JE: broek, JO: shirt, CASPER: vest) clubs en pubs... erg mooi allemaal! Als laatste avond nog maar eens uit eten gegaan met Katie. Habibi, beetje shouf shouf en weer weg. Wel lekker, maar waar bleef dat brood! Eigenlijk kun je Buenos Aires lastig beschrijven in zo'n verhaal als dit. WAT EEN STAD! We hebben er niet voor niets 9 dagen gezeten. Het leven was er goed. Zie de filmpjes en foto's, want die zeggen meer dan woorden zeggen ze wel eens (Descartes?).

Nu zijn de dus aangekomen in Rosario. Ook een grote stad en de geboorte plaats van Ernesto 'CHE' Guevara. Standbeelden van sleutels en zo. We gaan het bekijken en dan noordwaarts richting... pfff.... al sta je ons dood, maar niet doen hoor. We denken sowieso Iguazu. We zien wel. We gaan nog steeds lekker. We houden van jullie, dus reageer gerust op de fotos en het verhaal.

KUSJES, BESOS, AMBRAZOS, KNUFFELS en meer van dat...

JeJoCasper

over en sluiten

Puerto Varas - Coyhaique - Puerto Natales - Ushuaia

Lieve lezer,

Gaat ie lekker? Hier wel!

Er is al behoorlijk wat tijd verstreken sinds ons laatste bericht, dus ga er maar eventjes lekker voor zitten en laat het allemaal maar over je heenkomen....maar dan wel lekker beknopt.

Vanuit Valdivia zijn we zuidwaarts gereisd naar Puerto Varas, een dorpje aan een meer, vergelijkbaar met Wanaka, Queenstown en Pucon. Daar hebben we de watervallen (filmpje) van Petrohue bezocht en zijn we met een taxi vol met mensen,7 man in een normale auto, een vulkaan op gereden. Onder die mensen bevonden zich JeJoCasper en Renate, Sanne, en Chris. De eerste twee Nederlands, de laatste Australisch. Hartstikke gezellig en knus dus ´savonds nog even wat gedronken in de Barometer, je kent dat wel. Plempen!

Na Puerto Varas behoorlijk naar beneden gereisd en Castro op het eiland Chiloé aangedaan. Mocht je je ondertussen trouwens afvragen waar alles is, ook de kaart wordt ingevuld. In een pittoresk vissersplaatsje moet je natuurlijk vis eten, en dat hebben we ook gedaan. Jelle en Casper een flinke pan mosselen en Joost iets wat eigenlijk gewoon fish& chips was. Maar dan zonder krant. En op een bord.En met mes en vork. Salade erbij, lekker hoor! Mooi kerkje ook daar, er was alleen geen dienst toen wij er waren, echt zonde dus.

In Castro na behoorlijk wat gedoe de boot kunnen boeken naar Puerto Chacabuco.Dat klinkt natuurlijk knettertje exotisch, maar dat was het allerminst. Hetbetrof namelijk een zesendertig uur durendetocht door fjorden en langs allerlei dorpjes waarvan je je afvraagt waarom er uberhaupt mensen willen wonen. Enfin, uitgerust en wel (lees: brak en gesloopt), kwamen we aan in Chacabuco en pakten we meteen de bus naar Coyhaique. Een slaperig dorpje in een prachtige bergachtige setting.

Daar hebben we uiteindelijk vrij weinig avonturen beleefd, omdat we druk waren met het regelen van vervoer richting Argentinie. Dit lukte in de vorm van een bus-boot-bustocht envia Chile Chico, Los Antiguos, enPerito Moreno kwamen we in El Chalten terecht. In het donker, dat dan weer wel. Dat maakte de zonsopgang erg bijzonder want ook El Chalten is prachtig gelegen, midden in de woestijn. Maar dan weer wel met bergen en bomen in de buurt. Zegmaar daar tussenin.

In El Chalten hebben we twee heerlijke dagen vertoefd. De dagen vulden we met wandelen. Dag 1 zijn we alledrie richting een gletsjer gewandeld maar moesten we op 2/3 opgeven vanwege het verslechterde weer. Dag 2 zijn Jelle en Joost nogmaals die kant op gegaan, en met succes! Het was een schitterende wandeling en de herfstkleuren kwamen prima uit de verf in de zon.Casper wandelde ondertussen naar een meer waarvandaan hij een prachtig uitzicht had over Mt Fitz Roy. En ook daar, dames en heren, zijn foto´s van!

Op dag 3 hebben we de bus gepakt naar El Calafate, waar we direct een auto huurden om de volgende dag in alle vroegte naar de Perito Moreno Gletsjer te gaan. Als je met een tourbus gaat, moet je namelijk ook nog parkentree betalen. Omdat wij niet van betalen houden hebben wij dus de zon op zien komen over een van de grootste gletsjers ter wereld, niet bepaald een straf, al typen we het zelf. ´sAvonds liepen we Renate en Sanne (uit Puerto Varas) weer tegen het lijf, dus die hebben we direct maar even ingemaakt met een potje pool en hebben we samen nog wat geld verkwist in het casino. Wees niet bang, pap en mam, het was maar een Robertje. (10 euro....snapje? Robert Tieneuro? Robert Dinero kan ook, maar dat is verwarrend, dus beschouw dit maar als nooit getypt)

De volgende dag alweer in alle vroegte naar Puerto Natales gebusd, wat betekende dat we Chili weer binnengingen (Whoei! Stempels!). Daar hebben we even een dag of twee rustig aan gedaan, omdat Joost en Casper eventjes een griepje van een dag hadden. Niks ernstigs en we hebben dan ook nog geen Mexicaan gesproken. Jelle natuurlijk topfit, de zak.
Uiteindelijk komt iedereen in Puerto Natales om dé attractie van Chili te zien, Parque Nacional de Torres del Paine. Wij ook.

We besloten om 3 dagen te wandelen, maar dan wel gewoon stevig. En lekker ´luxe´ in hutten slapen, omdat het buiten toch net een tikkeltje te koud was. Dat vonden wij althans. Ook deze redelijk pittige dagen hebben behoorlijk wat fotografisch materiaal opgeleverd dat 'as-we-type' wordt geupload. Geniet er maar van! Dan genieten wij ondertussen van een koud Erikje. (Brahma....snapje? Erik Brahma?)

En dan nu, lieve lezer, aan het eind van dit verhaal zal je denken: ¨Potverdrie wat hebben die jongens het relaxed!¨ Dat klopt ook wel, maar je moet weten: Reizen is wachten. Zo was de laatste rit ook iets uitgelopen. We zouden de bus van Puerto Natales naar Ushuaia nemen, met een overstap in Punta Arenas en Rio Grande. Niks aan het handje. Zóu je denken....

Het is alleen zo dat Ushuaia in Vuurland ligt en dat is een eiland. Dus je moet, je raad het al, met een boot. Nu wil het weer nogal onvoorspelbaar zijn. Hetgeen resulteerde in een 8 uur lang stilstaan van een benauwde, vochtige bus aan de oever van een kanaal. Dit omdat de golven te hoog waren en het te hard waaide. De veerpont voer dus niet. Heerlijk. Maar goed dat we voldoende eten en drinkenbij ons hadden. Niet dus.De cerealbars komen haast letterlijk onze neus uit.

UIteindelijk na 24 uur reizen toch in Ushuaia aangekomen, het meest zuidelijke plaatsje in Argentinie (Stempels!). Niet in Zuid-Amerika, dat is Port Williams, Chili. Maar toch leuk.
Op dit moment sneeuwt het dus is het behoorlijk fris, terwijl jullie natuurlijk, zoals het hoort, de bevrijdingsdag aan het vieren zijn. We denken aan jullie! En nu lusten we wel een Johnny. (van de Burgerking....snapje? Johnny van de Burgerking?)

Groet/Kus/Knuffel,

JeJoCasper

PS: Wil degene die Joost steedsmidden in de nacht opbelt óf rekening houden met het tijdsverschil, óf mailen? Alvast bedankt namens het management.

PS2: STEMPELS!