We zien jullie denken: “Dit is vreemd.” Een verhaal van dit guitige drietal, dat is natuurlijk al weer lang geleden. En wat hééft het lang geduurd! En wat záten jullie hier op te wachten! Vandaar dat wij onze stoute schoentjes maar weer eens aan hebben getrokken om inspiratie op te doen voor een nieuw avontuur. Zitten jullie lekker? Mooi! Want hier komt het. Nou ja, eigenlijk staat het hieronder en hoef je het alleen nog maar te lezen. Joe!

Lieve lezertjes en lezeressen,

Gaaaaaaaaaaaaat ie ff lekker?

Hier wel, want we gingen met een vliegtuig naar Ierland. De captain begon direct te lullen in het Iers met een Spaans accent en het werd overstemd door vliegtuigmotoren, ergo: niet te verstaan. Cabincrew ging lekker zitten en de safety-belt-sign bleef aan net zoals de shit het hele weekend aan bleef.

We landden en gingen naar Ballsbridge Hotel. Dagoberto Junoir was er niet, maar wel een vriendelijke roodharige dame die ons welkom heette. Zij heette Elaine. Hotelkamer prima, klassiek. Tweepersoons bedje waar Joost en Jelle ingingen, want Casper woelt als een jekko. Rosie spraken we in een Argentijns restaurant, want we zijn nogal internationaal. Rosie was een briljante hostess, we kennen haar uit Zuid-Afrika (lees ook: http://jejocasper.reismee.nl/reisverhaal/28997/livingstone-kaapstad/) en het was supergrand haar weer te zien. Het eten was niet groots, maar best lekker en de bierries gleden ook puik naar binnen.

Daarna gingen we de straat op (het was stralend weer in Dublin, behalve ’s nachts, toen was de zon onder) en we gingen naar de rivier staren en we dronken een eerst Guinness. Vele zouden volgen. We ontmoetten Suzanne en we gingen naar en café waar het geluid met recht geLUID was. Leuk schreeuwgesprek gevoerd over God mag weten wat. Toen een uil geknapt en de volgende ochtend vroeg uit de veren. Vroege vogels zijn we ook, met onze uil en onze veren.

Nou goed, wij dus lopend naar Farmer Browns. Een soort rijtjeshuis, maar dan een brunchcafé. Brunch schijnt nogal hip te zijn in Dublin. We tankten even zes flessen water achterover en het werd tijd om brunch te bestellen. Het was te vroeg voor een linner. Heerlijk. Broodjes zalm, eggs benedict, glaasje koffie met een flesje melk ernaast, Goden in Ierland.
Rosie was er ook bij. Ze haalde haar auto, wij nog even hangen op de straathoek, swag en alles. We reden naar Bray en dat was unreal! Het is een prachtig plekje aan de kust met heuvels, groen, weekendvolk, tattoo bobs, soft ijsjes met een stuk chocolade erop (een 99 voor 2 euro), zomerse tafereeltjes, allesssss. Gewandeld (althans wij wandelden, Rosie rende praktisch), gelachen, stenen keilen, voorbijgangers groeten met een inheems ‘hiya’. Echt zo’n locatie die Bob van der Houven fantastisch zou kunnen omschrijven bij Rail Away. Maar sowieso kippenvel allemaal. Oprecht.

Wij terug en Rosie (waarvoor dank, waarvan akte) zette ons af bij de brouwerij van Guinness. Tourtje gedaan, biertje getapt, beetje flirten met Luana, certificaatje in de tas en Bob is je oom. Ow ja, en Guinness gedronken. Soort koffie, maar dan bier. Halve liters zijn sowieso wel een beetje ons ding.
Daarna een stuk gewandeld, we konden de ingang niet vinden dus vooral rondom Trinity College, want muren zijn echt ons ding. En we Net als halve liters. Uiteindelijk fingerfood en halve liters in Ginger Man (Thijssie!) Pub. Heerlijk gezeten, gepraat (want dat doen wij ook, naast ouwehoer’n en zo). Afzakkertje (lees: 0,5 liter) in het hotel en onder de wol. Tukken alsof je leven ervan af hangt. Maar hallo! Wat was het HEET daar zeg! Zweten als een dolle!

Laatste dag (zondag) nog het meest middelmatige ontbijt a raison de 15 euro gegeten. Daarna de tasjes ingepakt en gewandeld door de stad. Trinity College bekeken, epische foto’s gemaakt, lunch bij Hard Rock Café, geen T-shirt gekocht, wel een broek voor Casper en andere kneuterigheden. Toen was het weer tijd om te gaan. Die dingen gebeuren. Het vliegtuig wacht op niemand. Amsterdam was nog ver. Etc.

Nog even spannend of de bus wel ging, dus een taxi gepakt. Kosten nog moeite, de boel de boel. In het vliegtuig was het al jammer dat het voorbij was. Geweldigelachen, gestaagebiert. De tyfuslelijke bloemetjes buiten gezet, af en toe even de penis trekken… de benen strekken (wat erg op elkaar lijkt als je het snel zegt, niet als je het doet).

Tot zover, joedels,

JeJoCasper